€ 26,50
Mijn vader, Johannes (Jan) Breure, zag het daglicht op 16 juli 1916 en overleed op 8 april 1998. Zijn grootste wens: koopvaardij. Een ongelukje in zijn jeugd tijdens het darten, waar bij een pijltje zijn linker oog blijvend verwondde, maakte daar snel een eind aan. In de crisisjaren verwierf hij zich o.a. door middel van onderwijs talrijke kwaliteiten (tijd genoeg, er was toch geen werk) voornamelijk op taalkundig en technisch gebied. Na afronding van een opleiding tot constructietekenaar was hij o.a. bedenker van diverse type waterstofmotoren . Bestond het stuk gereedschap niet of vond hij het overdreven om daar geld voor uit te geven dan tekende en construeerde hij het apparaat zelf. Of het nu auto- of radiotechniek was of meubelconstructie ach, het maakte hem eigenlijk niet uit. Maar ook op het gebied van ethica en wijsbegeerte had hij de nodige kennis verworven en had daar zo zijn eigen gedachten over. Behalve in zijn vrije tijd en na zijn pensionering heeft hij nooit een van die ambachten als dagelijkse arbeid mogen uitoefenen. Aan zijn beroep, een leidinggevende functie bij het GAK (nu UWV), of zoals hij het zelf steevast noemde, “kantoorbediende“ heeft hij eigenlijk jarenlang een hartgrondige hekel gehad. Althans, dat deed hij voorkomen. Echter gezien de toewijding waarmee hij alles en dus ook dit werk verrichtte, kun je daar zo je kanttekeningen bij plaatsen. Probleem was: hij vertelde niet alles. Daarom was het geen eenvoudige zaak om hem te doorgronden. Was het een prettig mens? Zonder enige twijfel en bovendien een uitstekend raadgever. Maar hij kon ook ongelofelijk kritisch zijn, voornamelijk voor zichzelf. “Wat je ook doet in het leven; ach, op zichzelf is het niet belangrijk, maar wordt er wel expert in“ waren gevleugelde woorden van hem.
Een groot deel van deze eigenschappen zijn terug te vinden in dit boek.
Pa was een mooi mens met een nog niet genoemde kwaliteit; schrijver.
Jop Breure
Als Jan gevraagd wordt door zijn vriend om eens een kijkje te nemen in een bandenfabriek heeft hij daar eigenlijk helemaal geen zin in.
Maar als hij Marjon naar huis heeft gebracht en niet weet hoe hij haar moet vertellen dat hij verliefd op haar is, gaat hij, uit woede op zichzelf, door naar Zwolle. Een bankovervaller en een verkeerd gelezen naam helpen hem om in de fabriek te komen.
Er zijn nog geen beoordelingen.