Bij de beesten af

Henk van Klinken (1952) wil met het boek “Bij de beesten af“ laten zien wat mensen met of zonder handicap kunnen bewerkstelligen als het om tekenen of schrijven gaat. Zo schildert hij met verschillende technieken als aquarel, olie, acryl en rust hij niet voor hij een hem onbekende techniek in de vingers heeft. In 2004 heeft hij zich enkele maanden verdiept in het schilderen van iconen op de traditionele manier. Zijn pentekeningen zijn van een ongekend hoge kwaliteit. Ook voor het maken van beelden uit wat voor materiaal dan ook draait hij zijn hand niet om. En schrijven? Ja, ook dat, getuige zijn gedichtenbundel die enkele jaren geleden uitkwam en op dit moment wordt herdrukt.

Het boek `Bij de beesten af` begon negen jaar geleden eigenlijk als een tijdspassering op het DAC waar hij toen werkzaam was als begeleider (dac = dagactiviteitencentrum). Samen bedachten ze allerlei spreekwoorden en gezegdes met een dier. De meest fantastische uitdrukkingen werden opgeschreven en het werden er meer en meer en meer. Enkele jaren later komt Henk met het idee om er tekeningen bij te maken. En weer schakelt hij mensen van allerlei pluimage in om bij een uitdrukking een tekening te maken op door hem geprepareerde vellen gemarmerd papier. Een artikel in het Dagblad van het Noorden spoort mensen aan om op een zaterdag te komen tekenen in het Oude Marktpassage. En het lukt!

Hoe komt het nu dat velen in de rij staan om aan dit project mee te doen? Dat komt door Henk. Door zijn eigen enthousiasme enthousiasmeert hij zijn publiek. Zijn publiek zijn de mensen die hem kennen van zijn diverse werkzaamheden, zijn talloze activiteiten voor scholen en clubs. Ondertussen zijn dat er velen.
Nu is het boek klaar. Na negen jaar is het hem gelukt het op de schappen te krijgen. Zelf ziet hij het als een eerbetoon aan de mensen van het DAC, waarvan een aantal jammer genoeg intussen is overleden. “Juist voor hen is dit boek“, zegt hij, “ter nagedachtenis“.
En dat is Henk ten voeten uit. Zelf hardwerkend, maar er is altijd nog een plekje voor die ander.

Dit boekje is het waard gelezen en bekeken te worden. Het is een genieten van scherpe teksten met soms ontroerende en soms bewonderenswaardige tekeningen.