Beschrijving
Crosby, Stills en Nash zijn grondleggers van de rockmuziek. Ze begonnen in de sixties, in de seventies kregen ze al snel de naam `supergroep`, overleefden de eighties, leefden helemaal op in de nineties en hielden hun allereerste grote Amerikaanse tour in 2000. En nog zijn ze niet te stuiten.
De boeken vertellen over Crosby, Stills, Nash eerste groepen, grote ruzies, Woodstock, superstardom, grillige tours, stadions, millionsellers, vriendinnen, conflicten, excessen, egos, onuitgebrachte albums, break-ups, reünies met Neil Young, flops, persoonlijke tragedies, drugs en natuurlijk hun passie die al meer dan 40 jaar garant staat voor prachtige door harmonie gedreven muziek.
Het eerste boek, ‘The Early Years’ vertelt het verhaal van hun jeugd en gaat over the Hollies, the Byrds en the Buffalo Springfield tot aan 1969.
Het tweede boek ‘Crosby Stills Nash and sometimes Young’ vertelt het verhaal over CSN vanaf het begin in 1969 tot aan het eind van 2001.
Het derde boek bevat een gedetailleerde discografie, videografie, bibligrafie, een complete guest-appearance list (op albums van anderen) en een uitgebreide concert chronologie (tours, befeniet-concerten, live gastoptredens.
De boeken bevatten een schat aan interviews, met de daaruit voortvloeiende anekdotes en herinneringen van o.a musicians, producers, fotografen, CSN-associates, fans en leden van “The Lee-Shore”, een CSN-mailinglist op het internet.
De auteurs hebben voor hun project een groot aantal exclusieve interviews gehouden met musicians & associates of CSN, zoals Mike Finnigan, Joe Vitale, George `Chocolate` Perry, Joe Lala, Al Perkins, Dallas Taylor, Chris Hillman, Craig Doerge, James `Hutch` Hutchinson, Russel Kunkel, Ian Wallace, Richie Furay, Nels Gustafson, Bob Harmelink, Dewey Martin & Madeline Golter, Bruce Palmer, Bobby Ingram, Jack Casady, Charles John Quarto, Don Gooch, Stephen Barncard, Bill Halverson, Rance Caldwell, Andrew Gold, Ken Weiss, Glenn Goodwin, John Gonzales, Paul Dieter, Jim Seiter, Henry Diltz, Jackson Browne, David Lindley, Kenny Loggins, Mark `Slick` Aguilar, Donovan, Skip Taylor, Bobby Elliott, Tony Hicks, Terry Sylvester, Jeff Pevar, James Raymond, Chris Stills, James Taylor, Van Dyke Parks, John Sebastian, John Hall, Bruce Cockburn, Steve Gillette, Graham Parker, Rickie Lee Jones, Jack Tempchin, Judy Henske, Country Joe McDonald, Ian Whitcomb, Mark Naftalin, Sam Andrew, Randy Holden, Ed King, Kipp & Pat Lennon (Venice), Alexis Sklarevski, Bob Vogt, Jac Holzman, Simon Posthuma (Seemon & Marijke), John E. Brown, Essra Mohawk, Barry Friedman, Charlie Wine, Tim Rose, Tom Ross, Tom O’Neal Gundelfinger (Dèja Vu cover-photo), Debbie Meister, Tom Campbell, David and Jan Crosby, Stephen Stills and Graham Nash.
De drie boeken bevatten werk van een aantal grote rock-fotografen als Henry Diltz, Harry Goodwin, Nurit Wilde, Ian Astle, Roger Barone, Mike Curcuru, Tom Davis, David Tulsky, Tom O`Neal A Marc Shamblin, Leslie Mixon, Laurens van Houten en vele anderen.
Voor meer info: http://www.booksoncsn.com
‘You guys know more about us than we can remember ourselves.’ Graham Nash
‘These writers have been working on this manuscript for several years now. I
encourage their participation.’ Graham Nash
Recensie uit Aloha:
Recensie uit Provinciale Zeeuwse Courant:
‘Liefde van toen is nooit meer overgegaan’
‘Internet kwam als geroepen. Net op het moment dat zij in ’96 dachten een punt te kunnen zetten achter hun biografie van de legendarische band Crosby, Stills, Nash and Young, ontdekten Eindhovenaar Lucien van Diggelen en Herman Verbeke uit het Belgische Waregem het worldwide web. ‘We namen onze elpees uit de platenkast en begonnen alle namen in te tikken die op de hoezen stonden’, vertelt Van Diggelen. ‘Op die manier konden we talloze mensen opsporen. In totaal zeventig interviews hebben we gedaan. Dankzij internet is de biografie veel completer geworden.’
Het kostte Van Diggelen en partners (naast Verbeke de Italianen Francesco Lucarelli en Stefano Frollano) ruim tien jaar om hun levenswerk ‘Crosby, Stills, Nash and sometimes Young’ af te ronden. Nu de drie delen – The Early Years, onder meer over Byrds, Buffalo Springfield en the Hollies; deel twee, over de jaren 1968-2001 en deel 3 met daarin foto’s, hoezen, discografie etc. – eindelijk voltooid zijn, kan de Eindhovense superfan tevreden achterover leunen. ‘Ik ben er blij mee, ja. En mijn vrouw waarschijnlijk niet minder; eindelijk weer eens tijd om samen op de bank tv te kijken. Ik heb echt heel lange dagen gemaakt, vooral de afgelopen zeven jaar. Het was slopend. ’s Morgens was ik er voor de kinderen, ’s middags ging ik werken. Kwam dan om elf uur thuis, waarna ik achter de pc kroop en vaak tot een uur of twee ’s nachts aan de biografie zat te werken. Nee, echt bevorderlijk voor m’n relatie was dit niet.’ Van Diggelen (42) is al tientallen jaren idolaat van het Amerikaanse kwartet dat vanaf ’69 naam maakte, toen het een van de topacts bleek op Woodstock. De liefde voor de band bloeide op halverwege de jaren zeventig. Het waren de nadagen van flower power, toen langharig hippietuig zich nog ‘blowin’ in the wind’ voortbewoog op knetterende Puchs en oranje-paarse tienerkamers waren behangen met posters van Che Guevara en Jimi Hendrix. Verplichte accessoires: een pickup, plus één of meer goedgevulde platenkoffertjes. The Doors, Yes, Led Zeppelin, Santana, Pink Floyd. Zoete wierookdampen met een vleugje patchoulli dat herinnerde aan het zojuist vertrokken vriendinnetje. Heel wat kids draaiden in die dagen één elpee compleet grijs: Déjé Vu. Van Diggelen: ‘Ik zat destijds op de koksschool aan de Sint-Catharinastraat in Eindhoven. ’s Middags ging ik dan een boterham eten bij een vriendje. Die had bijna altijd Déjé Vu opstaan.’ Carry On, Our House, Teach your children… de songs van CSN&Y troffen Van Diggelen recht in zijn hart. ‘In 1976 zag ik mijn eerste concert van Neil Young. Ik drong meteen helemaal naar voren, kroop onder het dranghek door – dat kon toen nog – en ging pal voor het podium liggen. Aan de voeten van Neil Young heb ik toen het concert gevolgd.’ ‘De volgende dag, na school, fietste ik gelijk naar de stad, en kocht alles wat ik van de band kon vinden. Met twaalf elpees in mijn tas reed ik terug naar huis. De liefde die toen ontstond, is eigenlijk nooit meer overgegaan. De zang, de warmte, close harmony, samenzijn, liefde… het is gewoon de weergave van een complete generatie. Of, zoals Herman zegt: die muziek is de soundtrack van mijn leven.’
Verzamelwoede
Een ongekende verzamelwoede maakte zich meester van Van Diggelen. ‘Ik zocht stad en land af naar posters, muziek, tijdschriften enz. Toen ik in Amsterdam was om elpees van Buffalo Springfield te kopen (vroegere band van Stills en Young, red.) en witte platen op het Waterlooplein, kwam ik in een van die platenbakken een briefje tegen van de CSN&Y-fanclub in Italië. Daar leerde ik ook Francesco en Stefano kennen. Ik kwam in het ruil- en fanclubwereldje terecht en toen is die drang ontstaan. Ik wilde gewoon alles hebben.’ Die passie bleek hij te delen met de Belgische superfan Herman Verbeke. Samen brachten ze eind tachtiger jaren een boek uit over Neil Young. Al snel ontstond het plan om ook over de andere drie helden een boek te maken. In ’92, na afloop van een concert van Crosby, Stills and Nash in het Utrechtse Vredenburg, vroegen de twee officieel toestemming om een biografie te schrijven. ‘De bandleden hadden er alle vertrouwen in, omdat ze ons inmiddels kenden. Graham Nash heeft later ooit gezegd: ‘jullie weten meer van ons leven dan we zelf weten’.’ Allerhande uiteenlopende figuren hebben de samenstellers van de uitgebreid gedocumenteerde biografie de afgelopen jaren gesproken. Soms moest er diep gegraven worden. Van Diggelen vertelt het verhaal van Christine, een vroeger vriendinnetje van Crosby, en hoe zij beginjaren zeventig betrokken raakte bij een ernstig ongeval. ‘Zelfs de mede-inzittenden van die auto hebben we uiteindelijk kunnen traceren.’ Maar ook meer gerenommeerde figuren, zoals percussionist Joe Lala deed zijn verhaal. ‘We zijn bij hem thuis geweest en hebben hem ge´nterviewd terwijl hij stond te koken. Erg leuk was dat.’ Minder fijne ervaringen waren er ook, zegt de Eindhovenaar. ‘Doordat je steeds verder graaft, kom je soms dingen aan de weet die je eigenlijk – als fan – liever niet had geweten. We hebben in het boek ook wel zaken achterwege gelaten. Crosby zou bijvoorbeeld eens spelen in België, op een festival. Dat is toen niet doorgegaan omdat hij te veel geld wilde. Stills bood zich aan als vervanger, maar had ook veel noten op zijn zang. Eiste bijvoorbeeld een heel speciale auto. Uiteindelijk verscheen hij ook nog eens dronken op het podium, waardoor het hele festival naar de kloten ging… Dat soort dingen hebben we er bewust uitgelaten.’ ‘Censuur? Vind ik een groot woord. Laten we zeggen dat ze ons een beetje gestuurd hebben. Zoiets ontstaat uit wederzijds vertrouwen. Als zij geen respect voor ons hadden gehad, hadden zij ook dat soort details niet aan ons verteld.’ Met de lijvige biografie voor zich op tafel, zegt Van Diggelen: ‘Ik heb echt een tevreden gevoel, en ik heb ook niet het idee dat we iets vergeten zijn.’ Sommige hoofdrolspelers komen in de biografie niet aan het woord, maar dat ligt volgens Van Diggelen eerder aan die personen dan aan de vier samenstellers. ‘Joni Mitchell bijvoorbeeld, de vrouw die een tijdlang goed bevriend was met Nash. We hebben haar zes keer gevraagd, maar ze wilde niet.’ Een andere bron die aanvankelijk geen interesse had, is Bob Harmelink, een Nederlandse muzikant die eeuwen geleden samen met Stephen Stills in een bandje zat. Ook hij kon worden opgespoord via internet. ‘Ik kwam uit bij een site van een Amerikaanse kerkgemeenschap. Het bleek dat de man radioprogramma’s maakte voor die kerk. Enfin, hem benaderd. Wil-ie niet! Drie maanden later kreeg ik een mailtje van Francesco. Harmelink was erop teruggekomen en wilde graag meewerken. Kennelijk had-ie vertrouwen in ons gekregen.’ ‘Crosby Stills Nash and sometimes Young’ is voorlopig alleen via internet te bestellen. Zie http://www.gopher.nl ISBN 90-5179-030-9
Er zijn nog geen beoordelingen.